W dniu 19 października br. roku swoje 94 urodziny obchodziła Pani Irena Kaczanowska ps. „Zosia,” sanitariuszka z batalionu „Miotła”. W czasie powstania pomagała rannym na Woli, później na Starym Mieście, w szpitalach przy ulicy Długiej 21 i Długiej 7. Niosła pomoc zarówno rannym w bieżących walkach jak i osobom ranionym przez eksplozję tzw. „czołgu pułapki.” Przez cały okres trwania powstania stanowiła wzór poświęcenia się dla drugiego człowieka, spała czasami na stojąco ze zmęczenia. Wiele razy była świadkiem ludzkich tragedii. Wspomina to z ogromnym bólem. Gdy się spotykamy jest zawsze pogodna, nigdy nie zobojętniała na cierpienie innych. Twierdzi, że nie jest bohaterem, tytułuje tak swoich rodziców, twierdząc, iż wymagało od nich wielkiej odwagi udzielenie zgody swoim dzieciom na udział w walce.

Odwiedziliśmy ją z kwiatami oraz małym podarunkiem, pinem ze znakiem Polski Walczącej w barwach narodowych.

Był czas na rozmowę i wspomnienia. STU lat życzymy w dobrym zdrowi Pani Ireno.

Mieliśmy w PAST niecodzienną okazję obejrzeć spektakl teatralny wyjątkowej urody i w doborowej obsadzie. Pan Jerzy Zelnik przy akompaniamencie utworów Fryderyka Chopina, granych wyśmienicie przez Panią Marię Skurjat-Silwę, recytował słowa poezji Cypriana Kamila Norwida.

Słowa mądrego, samotnego poety słuchane były z uwagą przez Żołnierzy Armii Krajowej Pana Stanisława Naprawę ps. „Jastrząb” i Tadeusza Sieka ps. „Kajtek” oraz uczniów 8 klasy Szkoły Podstawowej nr. 97 z Warszawy.

Mirosław Chada witając zaproszonych Gości życzył wszystkim, aby zapamiętali słowa Wieszcza, dodając, że w języku aramejskim którym na Bliskim wschodzie porozumiewano się w czasach Jezusa Chrystusa jedno słowo określało dobroć i mądrość. Ocenę na ile zmienił się świat od tego czasu pozostawił widzom spektaklu.

Serdeczne podziękowania kierujemy do Pana Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu Piotra Glińskiego reprezentującego Urząd, który w dużej mierze sfinansował to wydarzenie.

 fot. archiwum prywatne - FUNDACJA PPP

Z inicjatywy Pana Macieja Białeckiego, prezesa Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego 1944, zorganizowane zostało w Muzeum Powstania Warszawskiego spotkanie z Żołnierzem AK i Jego siostrą, sanitariuszką Marią Mordasewicz-Żakowską ps.” Myszka”. Wszyscy chętni mieli możliwość wysłuchania wspomnień o życiu w Polsce przedwojennej, wychowaniu w domu rodzinnym w Tomaszówce pod Włodawą.

Wojna zrządziła o przeniesieniu się całej rodziny do Warszawy w 1942 roku.  Jerzy mieszkał m/in w mieszkaniu, gdzie ukrywał się cichociemny Bolesław Kontrym ps. „Żmudzin”, od jego imienia przybrał pseudonim „Bolek”. Był w konspiracji od jesieni 1943 roku. 1 sierpnia 1944 roku walczył w rejonie pl. Napoleona. Strzelec Jerzy brał udział w zdobyciu Gmachu PAST-y w dniu 20 sierpnia.

Jego siostra była sanitariuszką w szpitalu polowym w gmachu PKO przy ul. Świętokrzyskiej. 6 października cała rodzina trafiła do obozu Dulag 121 w Ursusie skąd nazajutrz uciekła. Wrócili do Warszawy w styczniu 1945 roku.

Po wojnie Pan Jerzy Mordasewicz ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

Wspaniała opowieść wspaniałej Rodziny. Z przyjemnością poznałem kolejne epizody życia Pana Jerzego. Kilka lat temu z kolegami z batalionu „Kiliński” Panami Andrzejem Szamotulskim, Stanisławem Brzosko, Romualdem Malinowskim wspólnie opowiadali młodzieży o swoich przeżyciach w Sali Centrum Edukacyjnego w Gmachu PAST-y. Chciałoby się być wśród Nich jak najdłużej.

  fot. archiwum prywatne - FUNDACJA PPP